विवस्त्र

वेळ सुटत चालली आहे
हातातून निसटून,
घरंगळत.
उतरत जात अंगावरून खाली,
क्षणागणिक, नग्न करत,
उमटवत पाऊलखुणा डोळ्यांखाली,
सैल सोडत कातडीच्या गाठी.
धरू पाहिलं तर हाती
आरस्पानी सावल्या
आणि आरश्यात अनोळखी जिवलग.
इतके विवस्त्र आपल्याच प्रतिबिंबात
कधीच नसतो आपण.